Dag 14 + 15 - Hiroshima

Nadat Marieke alle foto’s had geupload en alle dagverslagen had getypt, gingen we op pad om een restaurant te vinden. Van de toeristen informatie hadden we een kaart gekregen met restaurant locaties en een korte omschrijving. Joris-Jan had de tussentijd benut om hier een aantal hotels te selecteren en dus gingen we opzoek naar de restaurants met een goede beschrijving.

Het restaurant waar we op uitkwamen beviel prima, het had iets Spaans en als zo vaak bestelden we kleine gerechtjes. Vooral de (bladerdeeg)rol van ei en garnalen was erg lekker. In Japan zijn ze (soms) erg goed in snel opdienen, zo ook nu, want 6 gerechten, twee keer bestellen verder en een halfuur later stonden we weer buiten.

Snel terug naar het hotel, want we hadden het plan om Wie is de Mol te gaan kijken. Door het goede internet hadden we nu geen last van storingen. Met een biertje uit de machine op de gang voor Joris-Jan en een kopje thee voor Marieke lagen we lekker op bed. Eén van Joris-Jans mollen vloog eruit, mijnes werden alleen maar verdachter en de spellen waren weer erg leuk, kortom een leuke avond.

De volgende dag stond het eiland Miyajima op het programma. Redelijk op tijd stonden we op, maar de reis er heen koste nog de nodige tijd dus rond 12 uur arriveerden we daar pas. Hier was het wederom prachtig weer en langs het water begonnen we onze tocht over het eiland. De drijvende Torii (toegangspoort voor een tempel) was het hoogtepunt van het eiland en die staat dan ook op vele foto’s. Verder liepen we door een mooie rode tempel aan het water en verschillende tempels hoger in de bergen. Deze tempels waren door de rust en wederom het detailwerk erg mooi om te zien. Hier lazen we ook voor het eerst dat Boedha beeldjes met een slab om goed verzorgd worden door moeders die kinderen hebben verloren (zij geven de Boedha ook de slab). Verder stonden er in de verschillende tempels sowieso echt honderden beeldjes vaak behangen met armbandjes en kettinkjes van aanbidders.

Er worden geen bomen gekapt op dit eiland en dat is te zien, want het is goed begroeid en erg groen. We besloten een pad de bergen in te nemen, om te kijken of we de wilde apen konden spotten. Marieke was natuurlijk weer binnen no time buiten adem, terwijl Joris-Jan net een lichte versnelling in zijn hartslag en ademhaling waarnam. Ergens vlakbij de top kwam de beslissing doorgaan of teruglopen. Toen we ontdekten dat we nog niet eens op 1/3 van het pad waren besloten we terug te gaan om de overige tijd te gebruiken om nog iets in Hiroshima te zien. We liepen het pad terug en op weg naar het station kochten we nog een lokale lekkernij. In Japan zijn een soort cakejes populair gevuld met bonenpasta. Marieke heeft het niet zo op bonen, omdat dit haar herinnert aan Chili Con Carne als ontbijt, dus dit was niet zo’n groot succes. Op dit eiland vullen ze de cakejes echter ook met andere dingen en we hebben de variant met chocolade pasta meegenomen (erg lekker!).

De boot hadden we net gemist en dus gingen we lunchen aan de overkant waardoor we ook de volgende boot miste (gepland) en de boot erna (niet gepland). Uiteindelijk waren we om half 5 terug in Hiroshima en was er niet echt tijd meer om wat te doen en dus besloten we van het station lekker door de stad terug te wandelen naar het hotel en onderweg een restaurantje te zoeken (ja ze eten hier vroeg). Aan de hand van de restaurant kaart gingen we een aantal leuke beschrijvingen af, maar helaas was het allemaal niets. Uiteindelijk hadden we het ideale restaurant gevonden en waren we het zo zat dat we maar gingen zitten. Dit bleek echter de grootste flop, we zaten op de zevende verdieping, maar dan zonder uitzicht; het restaurant was verder leeg en we konden kiezen uit drie gerechten pasta (waarvan de foto erbij stond en wat er niet erg lekker uitzag); rijst of sandwich. Joris-Jan gokte op de rijst, wat curry rijst bleek te zijn die wel erg lekker was en Marieke ging voor een sandwich, die ook in de smaak viel. Tijdens het eten gingen we alle bezienswaardigheden af in Kyoto en noteerden hoeveel tijd het zou kosten en welk cijfer we het gaven. Op deze manier wilden we graag drie dagen in elkaar zetten. Na 14 activiteiten, was het eten allang al op en besloten we af te rekenen en terug te lopen. Terug in het hotel ging Joris-Jan de route uitzoeken en Marieke het Kyoto-karwei afmaken. Dit laatste bleek niet zo makkelijk, de dagen waren allemaal ongeveer 14 uur lang en dan nog hadden we een selectie gemaakt. Uiteindelijk hebben we wat tijdrovende, maar leuke dingen eruit gegooid zodat we wel nog een beetje ontspannen door de stad konden lopen.

De volgende dag wilden we om 10.15 de trein hebben en dus stond de wekker weer op tijd. Uiteindelijk kwamen we er in het hotel achter dat we waarschijnlijk weer 50 minuten op het station zouden zitten en dus gingen we voor een trein eerder die over een halfuur zou vertrekken. De tram met zijn slakkengang zou dat niet halen schatten we zo in en dus namen we een taxi. We kwamen 3 minuten voor tijd aan op het spoor en dus zijn we nu een uurtje vroeger in Kyoto dan gepland (circa 11 uur), waar we erg blij mee zijn :). Het hotel ligt echt midden in de stad, dus we zitten overal op loop afstand vandaan. De bezienswaardigheden die we gelezen hebben, klinken echt heel leuk, dus we hebben er super zin in!