Dag 21 - Mount Koya (1)

‘s Morgens was het weer haasten om een beetje op tijd op de volgende plaats van bestemming te zijn. We hadden besloten eenmalig in het hotel te ontbijten, zodat we een goede bodem hadden voor wat ging komen die dag. Voor 18 euro pp verwacht je wat, maar dat was er ook wel. Je had enorm veel keuze, voor zowel internationaal als Japans ontbijt. Marieke miste de banaantjes en ham, maar opzich hebben we allebei lekker zitten eten. Na het eten, snel het restant in pakken en op weg naar Mount Koyasan. Dit bleek een ingewikkelde tour met vier keer overstappen, waaronder een keer van een metro naar een treinstation lopen buiten langs. De overstaptijden waren niet erg ruim en dus waren we een uurtje later dan gewenst, maar uiteindelijk om 3 uur in Koyasan. Voor het laatste deel van de reis was de moeite waard. Aangekomen met de trein, moesten we overstappen op een cable car. Dit was een klein treintje/gondel (maar dan wel op een spoor) die de berg op tjoekte. Vervolgens stapte we in de bus, die weer een beetje bergafwaarts ging en toen zaten we in Koyasan. Een bergplaatsje met Boedistische tempels, waar we verblijven in een zogenoemd tempelverblijf. Dit betekent morgen om 6 uur de dienst bijwonen, vegetarisch eten, slapen op matjes en ergens in ons verblijf is een badkamer, die we nog moeten ontdekken. De kamer heeft prachtige muurschilderingen en de tatami matten (die ook in alle tempels liggen) geven het geheel een bijzondere sfeer.Alleen wel jammer dat het zo stervens koud is in zulke verblijven. Bij aankomst hebben we onze spullen gedropt en hebben we een eerste rondje door het dorp gelopen. Door de kou (het is hier -6) was vooral Joris-Jan half bevroren, terwijl Marieke haar sneeuwlaarzen met succes testte. We brachten een bezoekje aan een enorme, oranje Pagode van twee verdiepingen en nog wat tempels en tot slot liepen we naar de toegangspoort van het dorp dat ons een blik op andere bergen gunde. Tot slot zochten we de toeristeninformatie kantoor op, om onze terugreis te plannen want in het hotel is geen internet. Alleen was deze helaas al gesloten.

Terug in ons verblijf hadden we nog even de tijd om door te warmen voordat het avondeten op het programma stond. Vlak voor tijd kwam één van de monniken vertellen dat dit op onze kamer geserveerd zou worden. Erg luxe dus! Wij het tafeltje in onze kamer afruimen, maar uiteindelijk kwam de man met vier dienbladen op korte pootjes, wat dus eigenlijk gewoon kleine tafeltjes waren. Voor allebei waren er twee gevuld met allemaal eten. De monniken zijn vegetarisch, dus zoals te verwachten was het vooral veel tofu. Niet echt naar onze smaak. De droge rijst vermengd met wat soja saus, koude groenten tempura en soep ging er wel goed in en ook alle gerechtjes erom heen hebben we allemaal geprobeerd. De ene was echter een groter succes dan de ander... Met een mandarijntje en Japanse thee (voor Marieke) na om de smaken weg te spoelen, was het wel een geslaagd diner. Na het eten snel weer even voor de kachel opwarmen. Vervolgens besloten we het in hete bad in te duiken. De herinnering aan Takayama, waar Marieke 3 uur in bed heeft gelegen onder 4 dekens voordat ze een beetje doorwarmde vs. de warme avond in Hakone, door het hot spring bath buiten gaf de doorslag. Helaas was het nu mannen en vrouwen gescheiden, maar verder waren er geen bezoekers dus we zaten allebei alleen in een bad voor circa 5 personen. Dit bad was echt heel heet en dat was dus in het begin even doorbijten, maar al gauw werd het gewoon lekker opwarmen. Na een minuut of 20 hielden we het voor gezien en konden we de rest van de avond lekker warm onder de dekens kruipen. Joris-Jan las de Japan Times en pakte later de DS en Marieke was in een boek gedoken... (nee we zijn helemaal niet huiselijk).

Om 10 uur moesten we echt gaan slapen, want de wekker stond veelste vroeg...