Dag 18 - Nara

Vandaag was de laatste dag dat onze Japanse Railpas geldig was en dus stond Nara, een oude hoofdstad met naar verluid mooie tempels, op het programma. Uiteindelijk waren we rond een uurtje of 12 in Nara en van de plaatselijke toeristen office kregen we een mooie route aangeboden. Deze bracht ons door het Nara park, waar we rustig rond wandelde. Hier kwamen we langs Todai-ji, de mooiste tempel van Nara. Hier staat een enorme Boedha in de tempel (met nog twee kleinere, maar eveneens grote Boedha’s aan beide zijden). Achter de Boedha, stond een paal met een gat erin; de legende gaat dat als je je door dit gat heen wurmt je Nirvana bereikt (dan doorbreek je de cyclus van sterfte en wedergeboorte). We hadden al op Rons Facebook gezien dat hij vast zat (of in ieder geval deed alsof). Eerst moesten we kijken of hij er veilig uit was gekomen, daarna moest uiteraard Joris-Jan het ook proberen. Voor een ieder die Joris-Jan nog nooit zo goed heeft geobserveerd, Joris-Jan is enorm smal en hij had al moeite om er doorheen te kruipen. Toch besloot hij Marieke aan te moedigen het ook te proberen, maar zoals te verwachten viel paste Mariekes brede heupen echt niet door het smalle gat en dus moest ze onder het oog van een horde leerlingen weer terug.

Na Todai-ji, vervolgde we onze tocht omhoog de berg op (ja mam, weer een hele set trappen; mijn kuiten groeien iedere dag..). Hier bezochten we Nigatsu-do, wat ons vooral een mooi uitzicht op Nara bood. Door Nara bos, langs vele herten (er lopen er ongeveer 1.100 in het park) liepen we naar het Kasugaheiligdom. Dit heiligdom is omgeven met honderden lantaarns de geschonken zijn door gelovigen. Het was er aardig druk en omdat we niet zo’n zin hadden om weer entree te betalen, besloten we verder te wandelen. Rustig bergafwaarts liepen we naar de laatste tempel voor die dag Kofoku-ji, die vooral bekend was om zijn grote Pagode. Vandaag was het niet zo mooi weer als de eerdere dagen, soms kwam er een sneeuw of regenbuitje voorbij, maar je merkt toch dat dat als je loopt niet zo erg is (als wanneer je bijvoorbeeld fietst).

Na een niet-zo-lange-blik geworpen te hebben op Kofoku-ji, liepen we nog even door Naramichidistrict waar nog wat oude huisjes bewaard waren gebleven, hier waren we ook opzoek naar een aangeraden huis/museum, maar toen we dit niet echt konden vinden en de regen vervelend begon te worden besloten we terug te gaan Kyoto.

Vanuit Kyoto station, liepen we richting het hotel en onderweg besloten we direct een restaurantje te zoeken. Dit werd de McDonalds, omdat we allebei zin hadden om snel terug te gaan naar het hotel en door te warmen. Uiteindelijk hadden we dus een lange avond, die we vooral gevuld hebben met Kolonisten van Catan kaartspel, waarbij Joris-Jan voor de eerste keer dit spel heeft gewonnen (of Marieke hem heeft laten winnen, om een leuke avond te houden - maar dat laten we in het midden).