Dag 17 - Eerste dag Kyoto

Op weg van Kyoto naar Mount Koya, hebben we weer wat tijd om het thuisfront op de hoogte te brengen. Note: De dag verslagen van dag 17 t/m 22 zijn getypt onderweg naar Mount Koya (of Koyasan), ‘s avonds voor het eten en op de terugreis naar Osaka.

Op tijd arriveerden we op station Kyoto, even een bezoekje aan de toeristen informatie en toen op zoek naar ons hotel. We besloten de metro te pakken en van daaruit was het nog maar een klein stukje lopen. Bij aankomst bleek de lobby veel goeds te beloven. Het hotel had 3 en een halve ster, maar had ook zeker vijf sterren kunnen zijn. Mooie lobby, gebouw en een top locatie (echt midden in stad - op de vouwen van onze toeristenkaart). We konden onze kamer nog niet in, omdat we zo vroeg waren, maar mochten wel de tassen achterlaten.

We hadden al een route uitgestippeld en gingen dus direct op pad. Eerst op zoek naar een lunch tentje, want we hadden nog niet ontbeten en waren dus erg hongerig. Uiteindelijk hebben we heerlijk geluncht in café Excelsior waar we ons verbaasde over de vele Japanners die hier alleen zaten (ongeveer 80% was alleen), met één kopje koffie voor de hele middag voor hun neus en verder aan het werk of aan het studeren waren. Dit hadden we ook al gezien in de McDonalds en andere semi-restaurants.

Nadat we er weer even tegen aan konden gingen we op pad en opzoek naar de eerste “attractie”. Dit was een hele wijk (Gion). Veel oude straatjes en in onze looproute kwamen we een aantal tempels en andere mooie gebouwen tegen. De route eindigde bij een tempel bovenaan een trap dat een mooi uitzicht over Kyoto bood (Kiyomizu-deratempel). Het weer was weer goed, dus we hebben rustig genoten van de oude stad. In deze wijk en vooral bij de tempel kwamen we vele groepen leerlingen en studenten tegen. Vooral de leerlingen in hun kenmerkende uniform waren opmerkelijk. Blauwe pakkie met voor de vrouwen een rok (zonder panty oid) en witte kousen en dan vaak witte sportschoenen. Van jong tot eind liepen ze bijna allemaal op sportschoenen van (dure) merken en natuurlijk was geen gezicht onder die nette pakjes. Ook opvallend waren de studenten die geen schooluniform hebben, die vervolgens wel vaak in rok lopen of in (mini)korte broekjes en dus vaak in blote benen. Wij zijn allebei vaak blij als we ‘s avonds weer thuis zijn, omdat het zo koud is, maar blijkbaar zijn zij er aan gewend.

Vanuit de oude wijk liepen we naar Sanjusangen-do-tempel (die namen zijn om niet goed van te worden, maar handig voor ons zelf en voor eventuele insiders ;)). Deze tempel heeft een enorm houten gebouw die 1.000 dezelfde beelden bevat met daarvoor 28 grotere bewakers. Bij alle bewakers stond een Engelse beschrijving, wat het erg interessant maakte. De 1.000 beelden waren (zoals voorspeld) imponerend. Zoals in de meeste tempels moesten hier ook onze schoenen buiten blijven en er stonden niet (zoals bij veel tempels waar je lang binnen bent) pantoffeltjes klaar, dus na 28 Engelse teksten waren we er wel weer klaar mee en gingen we snel doorwarmen buiten (want bovendien is het iedere keer steenkoud in die tempels omdat de deuren open staan en overal de wind doorheen gaat).

Op naar de laatste tempel van die dag Higashi Hogan-ji. Wederom een enorm houten gebouw die uit twee gedeeltes bestond. Beide zalen waren prachtig versierd en tot dan toe één van de mooiste tempels qua aankleding aan de binnenkant. Vooral de details bleven ons verbazen. De tuinen en sub-tempels waren allemaal niet bereikbaar, dus hier bleef het bij.

Inmiddels was het eind van de middag en gingen we opzoek naar avondeten. Joris-Jan had op de restaurantkaart een Ninja restaurant gespot en hier gingen we naar op zoek, we waren te vroeg en liepen daarom nog even verder. Uiteindelijk aten we in een typisch Japans restaurantje, hier hadden we ons eigen hokje en omdat we vroeg waren, hoorden we ook geen andere mensen. Hier besloten we het zoveel gangen menu met kleine hapjes te bestellen, zodat we ook weer eens dingen aten die je anders zelf niet besteld. Dit bleek een succes. De voorgerechten bestonden onder andere uit uit sla en stukjes rauwe vis als hoofdgerecht kregen we onze eigen grill, waarop we het vlees, groenten en vis (dachten we) konden grillen. De vis bleek echter één of andere smakeloze groente te zijn. Vervolgens kregen we rijst (lekker met wat groenten en vlees er doorheen) en miso soep. De soep was ok en de tofu die erin dreef bleek zowaar smakelijk. Als nagerecht stond er groene thee ijs (dus ijs die naar groene thee smaakt) en zwarte bonen op het menu, waar vooral Joris-Jan zich tegoed aan heeft gedaan. Het was erg bijzonder om in zo’n type restaurant te eten (vooral toen het wat drukker werd en je allemaal mensen hoorde, maar niet zag) en het koste ook wat, maar het was het zeker waard! Na het eten konden we onze hotelkamer bewonderen, deze was erg mooi! Onze tassen stonden er al, omdat deze er al heen waren gebracht voor onze aankomst. De kamer had mooie blauw, groen en bruine kleuren en een lekker bed. Ook hier was weer internet beschikbaar en (naar bleek later) iedere ochtend gratis de krant.