Dag 13 - Takayama

De volgende ochtend maakte Joris-Jan Marieke wakker met de mededeling dat als we onze reisplannen wilde uitvoeren we op tijd moesten opstaan, het was echter pas half 7 en dus vond Marieke dat ze nog wel even verder konden slapen. Joris-Jan ging net als de ochtend ervoor alvast ‘zachtjes’ inpakken en na een uur gaf Marieke het op en stonden we op voor het ontbijt. Dit beloofde weer een vermoeiende dag te worden, want na 2 weken weinig slaap had Marieke gehoopt deze dagen wat bij te kunnen slapen, wat nog niet echt gebeurt was.

Het ontbijt was internationaal, al was het een beetje een vreemde mix (er was bijvoorbeeld geen kaas of vleeswaren), maar wel alle vormen van musli en fruit. Na het ontbijt mochten we weer met de bus terug naar Odawara. Marieke hield het maar weer net vol. We waren bijna een uur te vroeg op het station, wat ons weer alle gelegenheid gaf om kaartjes te reserveren en in de Starbucks bij te komen en wakker te worden.

De rit voorliep voorspoedig en tegen 2’en (na circa 5 uur reizen) kwamen we aan in Takyama. Joris-Jan had besloten dat we geen gebruik ging maken van de pick-up service, maar lekker gingen lopen naar het hotel. Takayama ligt echter in de bergen en je tas moeten tillen, omdat er sneeuw ligt is aardig vermoeiend, de zon scheen gelukkig en het meeste konden we gewoon rijden. Tegen 3’en kwamen we aan bij ons hotel.

Ook dit was een soort gasthuis, maar helaas niet zo gastvrij als de vorige. We kregen onze sleutel en verder weinig informatie. We hadden zelf al de toeristen informatie bezocht, dus wisten al wat we wilden gaan doen, maar ook over ontbijt, avondeten, baden, etc. Heeft ze ons niets verteld. In deze kamer lagen de bedden nog niet en het bleek de bedoeling dat we die zelf neerlagen. We besloten echter (nadat Joris-Jan zijn lenzen had ingedaan en Marieke een kop Japanse thee had gedronken) snel weer te vertrekken om het dorp te verkennen. Dit bleek erg tegen te vallen. Alle winkels waren dicht en het belangrijkste museum ook. Het museum ernaast bleek een huis te zijn van een bekend persoon, maar doordat er niets meer instond waren het alleen maar lege kamers, met de bekende papieren muren, geruite ramen en versieringen op de muren (dit alles hadden we ook in onze gasthuizen gezien). Na een snel rondje, stonden we gauw weer buiten. Het mooiste aan het dorp was een wijk die nog helemaal in tact was uit de Edo periode (circa 400 tot 200 jaar geleden), alles was daar nog van (donker) hout en klei. Nadat we alles hadden gezien en we het erg koud hadden, besloten we terug te lopen naar het hotel. Onderweg spotte Marieke een cafeetje waar ze pizza’s serveerde en besloot dat Joris-Jan daar vast zin in had (wat uiteraard bleek te kloppen ;)). Ze bleken geen bier te hebben en wat Marieke bestelde was uitverkocht en dus zaten we allebei aan pizza, die wel in de smaak viel. Toen we doorgewarmd waren gingen we snel door naar ons hotel om daar om kwart over 6 in bed te duiken (Marieke dan). Joris-Jan legde zich weer toe op het uitzoeken van de reis en Marieke dook in haar boek, want ja ze was begonnen met lezen en dan kan ze over het algemeen niet stoppen... Die nacht kwamen we eindelijk een beetje bij al stonden we weer vroeg op om verder te reizen naar Kanazawa.