Dag 9 - ING + Rapongi

Dinsdag 18 januari stond ING op het programma. De nacht ervoor sliepen we dus vroeg omdat we om half 8 moesten verzamelen, maar Jacqueline belde om 10 uur (maar we waren te laat met opnemen) en smsde later dat het half 9 werd. Een uurtje langer slapen dus. Bernt belde dit een uurtje later ook nog door en Eline smsde ons ook tot 2 keer toe wakker, maar toch hebben we een lange nacht gemaakt (en Joris-Jan kan niets van bovenstaand herinneren).

Bij het ontbijt hoorden we niet al te positieve geluiden over Disneyland. Het was ongeveer een kwart van het park in Parijs en ondanks dat de namen hetzelfde waren, waren de attracties een stuk minder leuk (voorbeeld de Space Mountain was een achtbaan in de ruimte, maar je werd niet afgeschoten). Nu waren we helemaal blij dat we ons eigen weg gekozen hadden!

Voor het eerst zaten we in een echt drukke metro, maar helaas hebben we alleen de metroduwers waar Tokyo om bekend staat niet mogen ervaren.

Ruim op tijd arriveerden we bij ING, waar we een korte intro kregen van een Amerikaan. Om 10.00 stond de eerste presentatie op het programma die gehouden werd door één van de grote bazen. De man kwam uit België en hield daarom de presentatie in het Vlaams. Hij vertelde ons wat meer over (de geschiedenis van) Japan en wat dit specifiek betekent voor de business in Japan. We zaten bij ING Life en daarom lag de focus op levensverzekeringen, dit is een heel actueel onderwerp in Japan want door de baby boom en ontgroening (in Tokyo is de geboortegraad lager dan 1 en in heel Japan ongeveer 1,5) daalt de bevolking de komende jaren van 130 miljoen naar minder dan 100 miljoen. Wat uiteraard een enorm effect heeft op ook bijvoorbeeld het pensioensysteem (wat Marieke dan wel weer aanspreekt). Voor de insiders: om het even erger te maken is er nagenoeg geen staatspensioen en is het aanvullend pensioen op basis van omslagstelsel.

Na een (aardig lange) pauze was het tijd voor de tweede presentatie van een Australische man die uitwijdde over de financiële crisis (zowel de bubble in Japan als de kredietcrisis) en het effect op de business. Iedereen vond dit zeer boeiend en het was dan ook jammer dat het na een uur alweer afgelopen was.

Na de lunch was het tijd voor een rondleiding door het kantoor en toen kwam de Nederlandse roots wel heel scherp aan het licht. Overal zijn oranje en typisch Nederlandse (tulpen, molens, etc.) details. Verder hing er een klok op Nederlandse tijd en stond er een VOC schip. Het niet-Nederlandse waren alle knuffels die iedereen op zijn bureau had staan (al waren het natuurlijk voornamelijk oranje leeuwen) en het cublicles systeem, waarbij alle bureaus in één grote ruimte zijn afgeschermd door een klein hokje.

Na de rondleiding stonden we weer een tijdje in de koffiecorner, hier hadden we al flink wat tijd doorgebracht en dus vonden we het tijd voor een “pak-foto”. Nu we ons eigen bedrijfje hebben, moeten we natuurlijk ook onze LinkedIn foto pimpen en dat hielp hier uitstekend bij.

De dag werd afgesloten met een enorm saaie presentatie over de operations kant van het bedrijf. De beste man was amper te verstaan, omdat hij gebrekkig Engels sprak en gewoon zacht praatte. Marieke gaf het dan ook vrij snel op om moeite te doen om het te volgen, maar Joris-Jan die wat dichter bij zat kon het beter verstaan.

Na ING was het tijd voor Rapongi (de place to be volgens de Amerikaan die de intro hield). Eerst was het de bedoeling om iedereen vrij te laten, zodat iedereen kan shoppen, maar gelukkig konden we duidelijk maken dat niet iedereen hier op zat te wachten en dus besloten we een inmiddels bekende Bernt-tour te doen die ons langs de highlights leidde. Zoals ook de vorige keer begon en eindigde de tour echter in een gebouw met een fantastisch uitzicht over Japan. Deze keer stonden we op Rapongi Hills waarbij we een overzicht hadden vanaf de andere kant van de stad, nu waren we er ook tijdens zonsondergang en het blijft prachtig om een stad te zien transformeren van zonnig naar donker binnen een uur. De zon zakte achter Mount Fuji wat erg mooi was. Mount Fuji is min of meer de bekendste berg van Japan en die hadden we nog niet kunnen zien (omdat het nog niet helder genoeg was geweest). Op deze toren waren we op de 45ste verdieping (ongeveer) en omdat de ramen dit keer tot de grond waren hadden we nog beter uitzicht, bovendien stonden er bankjes langs de kant waardoor je relaxed kon genieten van het uitzicht. Joris-Jan en ik zijn ook nog op het dak geweest, zodat je helemaal een 360 graden uitzicht had over de stad.

Toen iedereen het wel gezien had was het ook tijd om te verzamelen voor het eten en dus gingen we snel terug naar het station. Vanuit hier gingen we naar een leuk eettentje, waar we weer onze schoenen uit moesten doen en eigenlijk moesten knielen (maar gelukkig was er gewoon beenruimte onder tafel). Hier hebben we weer allemaal kleine gerechtjes gegeten, waarbij het meest bijzonder toch wel walvistong was (wat lekker is, maar vooral de saus zorgde hier voor het vlees zelf was vooral taai). Andere dingen waren noodles, gefrituurde rijst, gefrituurde garnalen en kip in verschillende vormen.

Teruggekomen in het hotel ging we nog even wat drinken met bijna iedereen (dachten we vooraf, maar veel haakten natuurlijk weer af). Na 1 drankje ging onze stamkroeg (pub schuin tegenover hotel) echter al weer dicht en moesten we opzoek naar een nieuwe locatie. Nu haakten de mensen af die sowieso al helemaal geen zin hadden om mee te gaan en dus was het een stuk gezelliger in de andere kroeg. Na één pint ging deze ook dicht en hielden wij het ook voor gezien.