Dag 7 - Edo museum + uitkijk

Vandaag stonden verschillende dingen op het programma en tijdens de dag werd het programma nog een paar keer gewijzigd. Uiteindelijk startten we met het Edo - Tokyo museum. Er waren twee groepen de vroege groep (vertrek 10.00, 3,5 uur in het museum) en een late groep (vertrek 11.30; 2 uur in het museum). Voor Marieke was het direct duidelijk dat het de late groep werd, alle musea hadden tot nu toe bijzonder weinig Engelse uitleg en dus leek haar 2 uur voldoende. Joris-Jan daarentegen besloot direct met de vroege groep mee te gaan. Even overleggen leverde op dat wij een eigen groep startten die om kwart voor 11 zou vertrekken en dus hadden we 2,75 uur in het museum. Uiteindelijk werd het 11 uur en toen begon de uitdaging, het metronetwerk! We waren steeds blind achter de rest aangelopen en ontdekte nu pas hoe handig genummerd alle lijnen + stations waren. We hadden ook direct de goede uitgang te pakken en stonden daardoor in een mum van tijd in het museum. Hier zagen we dat er een gratis Engelse tour was en wij namen aan dat dat een audio tour was. Erop af en informeren leverde ons een mevrouw op die met ons meeliep en toen begon ze te vragen naar ons en startte ze met vertellen over het museum. Na 5 minuten zei ze dat de tour 1,5 uur zou duren en of dat goed was. Wij waren natuurlijk super enthousiast want we kregen dus een private tour :)

Eerst leidde ze ons door het Edo gedeelte heen, dat was de geschiedenis tot circa 1860. Er waren vooral veel miniatuur bouwwerken met soms wel 1500 poppetjes op het platform. Zij wees er dan een paar aan en vertelde specifieke informatie. Wel sloeg ze ongeveer de helft over, maar we hadden nog een uur over om daarna langs dingen te lopen waarin we nog interesse hadden, dus dat was geen probleem. Tijdens de tour haalden we de vroege groep in (Vivian, Annelieke en meneer Van den Brink) en tegen het einde van het Edo gedeelte kwamen we steeds meer mensen van de late groep tegen. Het andere helft van het museum bestond uit het Tokyo gedeelte was de recentere geschiedenis besloeg. Vooral het gedeelte van de Tweede Wereldoorlog is typerend, er staat heel duidelijk hoe zij in 1945 zijn aangevallen en hoe in 7 bombardementen ongeveer 75% van Tokyo is weggevaagd, maar er is niets te vinden over de rol van Japan. Eerder hadden we ook al begrepen dat Japanners hier ook absoluut niet over willen praten (logisch).

Na 1,5 uur namen we dus afscheid van onze vriendelijke Japanse en was het tijd om nog wat foto’s te maken en langs zaken te lopen waar we nog niet waren geweest. Al met al hebben we ons prima vermaakt.

Na het Edo-Tokyo museum was het tijd om in supermarkt weer wat lunch op te scharrelen. Net als de dag ervoor ging ik voor sushi. Dat was dan in driehoekige vorm ongeveer ter grootte van een halve hand. Het zeewier zat er los bij en je moet dus je eigen sushi in elkaar zetten (soort Ikea-Sushi). Joris-Jan ging wederom voor instant noodles, die je ter plekke kan afmaken doordat er een snelkoker met heet water klaar staat in iedere supermarkt.

Al etend gingen we op weg naar de Tokyo Metropolitan Government Building, waarvandaan we een prachtig 360 graden uitzicht over Tokyo hadden. Het eerste half uur heeft Joris-Jan vooral heel veel foto’s gemaakt (waaronder een privé foto + uitzicht van iedere deelnemer) en Marieke gewoon van het uitzicht genoten. Daarna werden er nog wat groepsfoto’s geschoten voordat we op moesten schieten naar het volgende onderdeel het drukste voetgangerskruispunt van de wereld. En inderdaad het was er druk, aangezien alle voetgangers gelijk mochten met groen, was het een mooi gezicht als het licht op groen stond.

Vanuit hier liepen we met een groot gedeelte van de groep richting Harajuku district, waar we verkleedde jongeren zouden kunnen spotten. We kwamen veel bijzonder mode tegen, maar verkleed waren ze niet. Uiteindelijk besloten we zelf een attractie te vormen en iets uit te beelden met de aanwezige personen. Altijd grappig om te kijken of het gelukt is :) Dus herken je het?

Vanuit hier liepen we nog even door het drukste winkelstraatje waar de jongeren hun kleren halen. Voor meisjes betekent dat hier zo kort mogelijke rokjes en zoveel mogelijk tekenfilm figuurtjes, bloemetjes, pluisjes en/of strikjes. Erg bijzonder allemaal!

Toen was iedereen het wel zat en doken we het café in, na 2 drankjes was het tijd om te verzamelen voor het eten, wat we in de buurt gingen doen. De kaart had echt alles en wat we besteld hadden begon ook lekker, maar halverwege was Marieke er wel klaar mee. Bij Joris-Jan aan tafel hadden ze gewoon weer echt Japans eten besteld en waren ze dus flink aan het uitproberen, wat ook prima beviel. Marieke was er ook wel helemaal klaar mee omdat ze ontzettend moe was. De afgelopen nacht had ze nog al kort geslapen en de lange dagen begonnen hun tol te eisen. Na het eten zou men naar Bar 300 (cocktailbar, alle drankjes hele avond 300 yen, ongeveer 3 euro) gaan met de hele groep, maar langzaam aan haakten steeds meer mensen af en wij besloten ook naar het hotel te gaan. Aangekomen bij het hotel kreeg Jordi echter een belletje dat de bar gesloten was, dus dat dat plan ook niet door kon gaan.