San Francisco + Yosemite

Woensdag 11 september

We zijn op reis! De eerste lange vakantie met z’n 3en. Eerder hebben we al 10 dagen op de camping gestaan, zijn we talloze weekenden weg geweest, maar langer dan 10 dagen zijn we er nog niet op uit getrokken. Een bijna een jaar na Famkes geboorte stappen we in het vliegtuig. Dat is wel even wennen zeg! Bagage was ontzettend duur om bij te boeken, dus hebben we veel te veel handbagage bij ons. Twee propvolle koffertjes, rugzak, luiertas en dan natuurlijk nog een buggy, draagzak en niet te vergeten Famke! Op Schiphol lopen we van lift naar lift, bij de bagagecheck moet Famke via een speciaal poortje en na de douane gaan we op zoek naar de baby care lounge. Je kijkt opeens heel anders naar Schiphol als je een kleintje bij je hebt... in de baby care lounge, staan bedjes afgescheiden door gordijnen. Famke valt daar snel in slaap en wij houden om en om de wacht terwijl we lunchen. We waren veel te vroeg op Schiphol dus hebben rustig de tijd om ons voor te bereiden op de vlucht. Als ze wakker is even eten en vooral veel bij papa en mama liggen want eigenlijk is nog wel moe/ziek. Bij de gate aangekomen kunnen we de rij skippen en als 1 van de eerste boarden. We hebben lekker veel beenruimte en plek voor een bedje van Famke. De derde stoel in het rijtje is aanvankelijk nog bezet door een medepassagier maar die wordt gevraagd ergens anders plaats te nemen, zodat we nog meer ruimte hebben. Wat een luxe! Al vrij snel komt het bericht dat de vlucht 1,5u wordt uitgesteld. Het personeel is super vriendelijk en doet er alles aan om Famke te entertainen. Zo mag ze even met de badge en zaklantaarn van de stewardess spelen, in de cockpit kijken en krijgt ze een broche van united airlines. Ze gedraag zich weer voortreffelijk, lacht naar iedereen, is makkelijk tevreden te houden en wil alleen graag op ontdekking uit in de business class. Als we eindelijk in de lucht zijn valt Famke bij Marieke in slaap, het duurt nog even voor het bedje hangt en dan kunnen we haar lekker wegleggen. Een tijdlang is ze nog wakker, maar wij horen haar niet dus laten haar lekker liggen. Uiteindelijk valt ze in slaap. 19.15 ik hoor haar nu hoesten... ben benieuwd hoe de rest van de vlucht verloopt!

Inmiddels is het maandag 16 september en moet ik weer hard nadenken hoe de eerste dagen waren, want er is inmiddels zoveel gebeurd! De vlucht bleef voorspoedig verlopen, uiteindelijk hebben we famke 4x een halfuur moeten vermaken en heeft ze de rest van de vlucht in haar bedje gelegen, meestal slapend maar soms ook gewoon rustig rond kijkend... we blijven ons er over verbazen hoe makkelijk ze is... eenmaal geland konden we 45 min later van boord, snel de koffers opgehaald en richting ov gegaan. Het was even puzzelen, maar met de Bart (snelle metro) en streercar (museumstuk) kwamen we uiteindelijk rond 9 uur aan in het hotel. Gesloopt. Snel famke op bed gelegd en daarna is Marieke eten gaan halen. Opgegeten op de gang, want de babyfoon kwam niet verder... we zaten meteen in het ritme want na een goede nacht waren we mooi op tijd klaar om San Francisco te ontdekken. ‘s Ochtends zijn we naar de Golden Gate Bridge gefietst. Famke genietend voorop. Mooi stuk er naar toe en ook wel vet om er op te fietsen, maar we hebben redelijk snel rechtsomkeer gemaakt want onze reservering voor Alcatraz kwam steeds dichterbij.

In de middag bezochten we Alcatraz, eerst natuurlijk een mooi boottochtje, vervolgens rond gelopen en film in het theater bekeken en daarna met een audiotour en Famke op de buik de gevangenis bezocht. Al met al een hele interessante middag! Aan het einde van de middag was Famke er mee aan dus in het hotel op bed gelegd. Marieke had de oppasdienst en sliep ook vrij snel (en lang!). ‘s Avonds een restaurant opgezocht, dat was een wisselend succes. Goed gegeten, maar famke was moe en (daardoor) baldadig alles vloog door de lucht en ze huilde meer dan lachte. Snel gegeten en toen lekker naar het hotel gewandeld met een slapende Famke in de buggy...

Die nacht sloeg de jetlag bij Famke toe tussen 1 en 6 van alles geprobeerd, maar pas na haar flesje in de ochtend ging ze nog even slapen.. Deze dag gingen we de camper ophalen maar eerst nog even de zeeleeuwen opgezocht die liggen op pier 39. Grappig om te zien, Famke was zwaar onder de indruk en leek de geluiden te imiteren, super grappig.

Na een lange en warme ov tocht met onze vele bagage kwamen we een beetje laat aan bij de verhuur. 1 voordeel: alle andere campers waren al weg dus we hadden een privé uitleg die waarschijnlijk sneller was dan met alle anderen erbij.. na de uitleg snel naar de Walmart om inkopen te doen en vervolgens door naar Silcon Valley om even bij Google te kijken. Vervolgens snel door, want de dag vloog voorbij en door file schoot het niet erg op... op een parkeerplaats even snel Famke eten gegeven en uiteindelijk kwamen we om half 10 aan op de camping in een natuurgebied. Het was pikdonker maar om ons heen stonden wat groepjes met tenten, Spaanse muziek, gekleurde lampjes, kinderen die nog nooit rondrenden. Wat een bijzondere sfeer! Snel de camper gereed gemaakt zodat Famke kon slapen en wij aten nog even een boterham, want we hadden de lunch en avondeten overgeslagen... de weinige slaap, eten en warmte brak ons een beetje op en we zijn zelf ook snel gaan slapen. Famke was deze ochtend om half 5 wakker dus dat ging de goede kant op! Tijd om naar Yosemite te rijden!

Wat een prachtige route dwars door het natuurpark. Hele wisselende natuur: rotsen, bos, droge ondergrond met een enkele boom en omdat we bovenlangs reden prachtig uitzicht op de verschillende diepe dalen. Na een lange, maar mooie tocht kwamen we tegen de avond aan op de volgende camping; een standaard RV-park waar de campers een paar meter uit elkaar staan en alles van steen is. We verbleven bij het Mono Lake, een zoutmeer en toen de hemel roze kleurde van de ondergaande zon werd het plaatje nog mooier. Nog even wat foto’s geschoten en toen in de speeltuin. Famke vond schommelen eindelijk leuk! Zeker toen Marieke naast haar kwam schommelen, zo leuk om te zien!

De zondag stond volledig in het teken van Yosemite, terug het nationale park in en op naar de vallei. Daar een korte wandeling gemaakt (even goed inspannend genoeg met deze warmte, hoogteverschil en een baby op je buik/rug) en daarna de camping opgezocht. We sliepen in het park. Aan de rand van de camping hadden we een plekje met de mededeling dat geen voedsel mocht rondslingeren omdat er iedere avond wel een paar beren langs kwamen.. spannend! Het werd snel donker, dus JJ heeft snel hout gesprokkeld voor het kampvuur en nadat Famke in bed lag hebben wij daar ons zelf gedurende de avond warm gehouden. Helaas geen beer gezien! Maar wel genoten van het echte camping gevoel!

Vandaag stond een lange rit op het programma en omdat we geen brood meer hadden, zijn we snel vertrokken. Bij de eerste grote supermarkt (2 uur rijden verderop) heerlijk ontbeten met vers brood. Daarna nog even boodschappen gedaan voor de komende dag en door! De volgende stop was een combinatie van de lunch en monteur. Onze spiegel zat los, wat de eerste uren van de campertocht (voordat we tape gekocht hadden en het euvel provisorisch hadden opgelost) ons wat hachelijke momenten bezorgden en de toevoer van het water naar de wc lekte. Nadat dit opgelost was, stapte Marieke voor het eerst achter het stuur, na een proefrondje over het terrein kon de weg vervolgd worden. Vandaag is het zwaar bewolkt en trekken er soms kleine tot grote buien over. Prima, we zijn toch onderweg! De rest van de vakantie is het eigenlijk alleen maar heel zonnig geweest, zelfs in San Francisco hebben wij de beruchte mist niet gespot!

Inmiddels staan we op een echte overnachtingscamping. Direct naast de snelweg een standaard RV-park maar wel met luxe voorzieningen. Niet dat wij daar veel gebruik van maken, maar echt schone toiletten, ruime douches en WiFi op de plek is ook wel eens fijn :)

Tot nu toe hebben we een hele mooie reis, de camper is fijn, maar we vinden het rijden wel intensief. Met Famke moet je natuurlijk regelmatig stoppen en zij slaapt meestal als we rijden. Dit betekent dat als we ergens aankomen ze wakker is, meestal wil eten en hierdoor ben je echt de hele tijd bezig. Doordat het rijden ook redelijk vermoeiend is, voelt het nog niet echt als vakantie. Maar zoals gezegd: de mooie plekken waar we komen maakt heel veel goed! Bovendien weten we dat we de eerste 1,5 week vaak en lang rijden, maar het tweede gedeelte van de reis een stuk relaxter is, zodat we ook nog even kunnen bijkomen :)

Morgen vertrekken we naar Crater Lake NP. We slapen op een camping bij Diamond Lake maar onze plek ligt ruim 20 kilometer van de daadwerkelijke camping af (dichtbij het Crater Lake). We hebben een plek in de middle of nowhere gekozen. Ik ben zo benieuwd hoe die keuze uitpakt! Hier staan we 2 nachten, dit geeft ons de gelegenheid om het gebied lopend te verkennen en even bij te komen van de volle indrukwekkende eerste week van deze reis!