Laatste camping

Zaterdag een kleine wandeling gemaakt tijdens de autoroute, maar we kozen ervoor om snel richting de camping te gaan, omdat we alle 3 erg moe waren en dan nog even konden slapen. Famke wel op bed gelegd, maar na 1,5u spelen in haar tentje er weer uitgehaald... restaurant uitgezocht op een halfuur lopen, dus hup de draagdoek in en gegaan. Het restaurant lag vlakbij een uitzichtspunt over de baai, dus mooi uitzicht met de laag staande zon. In het restaurant clam chowder (dikke groente+vissoep in brood) besteld, typisch Amerikaans/ Canadees gerecht en dit restaurant zou een hele goede versie serveren. Geen idee hoe het normaal smaakt, maar dit was inderdaad erg lekker! Ook de verse zalm smaakte goed, dus erg genoten van het eten. Ook famke genoot erg van met name de soep en het brood en was super vrolijk, dus gezellig. Iedere keer dat de serveerster voorbij kwam, begon Famke te lachen en zwaaien, zo schattig! Aan het tafeltje naast ons zaten twee oudere Amerikaanse paren die in de lente waarschijnlijk naar Nederland komen. Wat info uitgewisseld en uiteindelijk een e-mailadres achtergelaten zodat ze contact op kunnen nemen. Toch bijzonder als Amerikanen voor ons land kiezen dus leuk om ze te helpen!

De nacht was ook top, uiteindelijk haalden we Famke er om 9 uur uit, wat een luxe! Daarna hadden we een beetje haast, want we hadden een lange rit voor de boeg. Onderweg reden we langs het gebied waar de hoogste sequoia’s stonden (110 meter). JJ wilde daar graag wandelen, dus we maakten Famke wakker en trotseerden de lichte regen. Onder de boom voelde je die bijna niet en het uitzicht waren de paar druppels meer dan waard, wat indrukwekkend! Petjes (tegen de regen) gingen al snel af, anders zag je de kruinen niet.. echt onvoorstelbaar hoe hoog die bomen zijn. Geprobeerd het op de foto’s vast te leggen, maar het paste niet!

Na de wandeling even geluncht op het parkeerterrein, waar de regen inmiddels steeds meer toenam. We waren precies op het goede moment gaan wandelen, want de uren erna kwam het met bakken uit de hemel. Het was een pittige rit voor JJ: regen, bochtige wegen, smalle weg met tegenliggers, maar gelukkig hield hij het vol. De mooie uitzichten en het zonnetje dat in de middag doorbrak zal daarbij geholpen hebben.

We staan nu op de laatste camping, in de wijnvallei, waar we nog 3 nachten blijven. Nog even genieten van het goede leven en dan woensdagochtend camper inleveren en ‘s middags vliegen..

Vanochtend is JJ met Famke opgestaan en een rondje gaan wandelen, terwijl Marieke zich nog even omdraaide. We staan op een camping aan de rand van Napa (populair stadje) aan de rand van een natuurgebied, dus de vroege ochtendwandeling was mooi om te maken. Deze wandeling wederom in de draagzak want we kwamen er achter dat de buggy waarschijnlijk nog op de parkeerplaats bij het ziekenhuis staat (of op een andere plek langs de route). Super zonde!

Na het ontbijt met z’n drieën de trails gaan verkennen. Besloten om te kiezen voor de skyline trail en dat was een goede keuze! Eerste driekwartier stijl omhoog, maar dat werd beloond met een prachtig uitzicht op de vallei rondom. Voordat we op de top waren sliep Famke al bij JJ op de rug. De natuur vinden we het meest lijken om de Savannah. Dorre ondergrond, maar veel groene bomen/ struiken etc. De hele route bleek was lang dus halverwege ingekort, want na 2,5 uur dalen en klimmen was het mooi geweest. Na de lunch is Famke lekker gaan slapen en genieten wij van de rust en het zonnetje!

We zitten met het nummerbordenspel op 21 staten! De omliggende staten hebben we, maar bijvoorbeeld ook Maine, New York en Florida die aan de oostkust liggen. Benieuwd of we op 50% kunnen komen deze laatste dagen!

—-

Typisch Famke:
* als ze onderweg eerst heel druk en vrolijk is en daarna begint te huilen, weten we dat ze met 5 min slaapt.
* als die merkt dat er eten of melk onderweg is, zit ze op handen en knieën klaar en maakt smak geluidjes. Net een hond of een kat, zo grappig om te zien.
* ze staat het liefst voorin de camper tussen de stoelen en trekt het middenconsole met zonnebrillen, boekjes, het nummerbordenspel en telefoons leeg.
* ‘s ochtends leggen we nog even bij ons in bed, dan kruipt ze rond en rolt van de één naar de ander voor kusjes en knuffels.
* in het ziekenhuis kwam ze naar Marieke toe en maakte een knuffelgeluid (soort gespin), dat vrolijkt wel op!
* op JJs slaapshirt staan wat woorden, iedere ochtend wijst ze letters aan die JJ voor moet lezen. In het begin probeerde ze het ook te herhalen. Nu gaat ze ze gewoon 1 voor 1 langs met het fanatieke mondje, net zolang wijzen tot er antwoord komt.
* wijzen is ze sowieso erg goed in. Als ze iets ziet wat ze wil (eten), wijst ze net zolang tot ze het heeft (ook al ligt het op ons bord).
* op openbare plekken (restaurants, ov) staart ze anderen met zolang aan, tot ze op haar reageren. Dat kan echt heel ongemakkelijk zijn! Ze zit rustig 10 min lang iemand onafgebroken aan te staren..
* ze is dol op fruit en yoghurt. Zodra ze dat ziet, gaat alles aan de kant..
* eigenlijk typisch Amerikaans: we zijn gestopt met het aantal ‘cutes’ te tellen, iedereen is zo dol op haar (stralende lach en enthousiasme). Echt trots op ons meisje!

P.S. Soms voegen we later nieuwe foto’s toe aan eerdere verslagen.