Vier dagen natuur en nu bijkomen in een fijn hotel

We zijn terug uit de jungle, super genoten! Maar eerst nog even een verslagje van maandag 5 augustus, de laatste dag in ons guesthouse. Die dag staat een beetje symbool voor onze vakantie. Bij Chiang Mai zit een tempel bovenop een berg, met (volgens de reisgidsen) een prachtig uitzicht op de stad, dat leek ons wel wat. In onze (lees: met grote dank geleend van Bart en Karina) reisgids stond het advies de berg te voet te beklimmen en zo te genieten van de natuur op de weg naar boven. Dat leek ons ook wel wat. Joris-Jan dacht echter dat gezien Mariekes ‘fitheid’ het slimmer was om te gaan fietsen. Onze gastvrouw dacht daar anders over. Ze lachte keihard en maakte ons duidelijk dat 10 kilometer stijl omhoog niet fietsbaar zou zijn. Ok, dan gaan we niet lopen, niet fietsen, maar met de Tuktuk-taxi. Aangekomen bij de taxistandplaats werden we een beetje gek van de opdringerige verkoper, dus besloten we toch te gaan lopen. Na een stukje gelopen te hebben kwamen we een vriendelijke Engelsman tegen die ons adviseerde niet naar de tempel te gaan, maar een tochtje door de natuur te maken langs een aantal watervallen aan de voet van de berg. Dat leek ons wel wat en dat zijn we gaan doen. En dat was fantastisch! Het uitzicht op de stad was fantastisch, de watervallen leuk en verfrissend en het was een prettig en een mooi stukje lopen. We wilden niet via de zelfde weg terug dus namen een andere route. Route is hier een heel groot woord, je kon zien dat er iemand anders ook gewandeld had, maar er was niet echt sprake van een pad. Dwars door de struiken, kruipend over de grond om aanraking met electricteitsdraden te voorkomen en helemaal lek gestoken door de muggen (niet aan gedacht om DEET te gebruiken die dag,….) kwamen we uiteindelijk uit in een afgelegen tempelcomplex. De monniken keken ons vreemd aan toen we uit de struiken kwamen en hun dorpje binnen wandelde, maar het was een ervaring op zich. De rest van de dag besloten we rustig aan te doen om energie te sparen voor de jungletocht.

De hoogst nodige items werden weer ingepakt in twee (kleine) rugzakken en de tocht kon beginnen. De tocht startten in een ‘open truck’. Met 9 personen gepropt op 2 bankjes hobbelden we de stad uit naar onze eerste stop. We stopten bij een lokale markt waar we wat inkopen konden doen om vervolgens de reis te vervolgen richting een restaurant. Hier werd het gekochte eten gekookt en ingepakt, want het eten ging mee op trektocht. De tassen mochten we in de truck laten en de eerste tocht per voet begon. Stijl omhoog, langs een waterval (dus hier en daar nat en glibberig) en over de waterval (met geïmproviseerde bruggetjes): kortom Poldersporten in real life. Dat was vrij heftig. Het was maar een halfuur klimmen, maar iedereen was blij toen we de top bereikt hadden en we ons konden opfrissen in het heldere water. De bakjes eten werden opengemaakt en daar op de rotsen aan de oorsprong van de watervallen aten we onze lunch, heel idyllisch. De gids liep nog even de jungle en viel vervolgens meters naar beneden, tenminste dat dachten we. Eigenlijk hakte hij even een bananenboom om die met een enorm lawaai ter aarde stortten. Die banaantjes werden ingepakt voor het avondeten. Vervolgens weer terug klimmen en verder in de truck. Misselijk (uiteraard) kwamen we uiteindelijk aan bij het echte begin van de jungle trekking. We werden gedropt, tassen op de rug, zwemvest eraan en gaan. Rechtstreeks de natuur in, bij één van de eerste bamboo bomen werden loopstokken voor een ieder op maat gemaakt en de tocht kon beginnen. Eerst een uur stevig klimmen, om vervolgens te genieten van het prachtige uitzicht. Het volgende uur daalde we rustig af naar het dorp waar we die nacht zouden verblijven. De hele dag bleef het droog wat de tocht een stuk eenvoudiger maakte, maar toch is het flink inspannend om 2 uur lang door de natuur te banjeren met je tas een zwemvest. De gids liep voorop en kapte de takken weg die over de weg hingen en maakte zo de weg voor ons vrij. Je kon duidelijk zien dat dit pad vaker gebruikt werd, maar het zijn wel gewoon losse steentjes, modder en blaadjes waar je overheen loopt. Vooral bergafwaarts betekende dat goed opletten. Vaak genoeg keek je even opzij om de diepe afgrond naast je te zien en te beseffen dat uitglijden niet heel handig was. Na de inspannende dag kwamen we aan bij het eerste bergdropje. Midden in de natuur, niet nabij een rivier of een weg (het enige vervoermiddel dat daar kan komen is een scooter) en heel eenvoudig. Een hutje op palen, een hokje met een slang met ijskoud water waar je onder kan douchen en een gat in de grond als WC, maar wel elektriciteit (m.b.v. zonnepanelen). Ook ons slaapverblijf was best luxe aangezien er matrassen lagen (we hadden bamboomatjes verwacht). 10 matrassen op de grond, met als enige privacy een klamboo rond je bed. Even opfrissen en toen genieten van het uitzicht en de rust, heel bijzonder. Er werd lekker voor ons gekookt en voor je het weet is het pikdonker. De meeste gingen vroeg naar bed, al bleven wij als laatste hangen om de houten puzzeltjes op te lossen (niet echt succesvol..). Die nacht sliep vooral Joris-Jan niet heel goed, maar het is al een hele ervaring om daar te liggen en alle geluiden van de natuur te horen (waaronder hanen die om circa 5 uur ’s ochtends om en om gingen kraaien).

De tweede dag zou de zwaarste dag worden, maar dat viel alles mee. Allereerst stond er 3 à 4 uur wandelen op het programma. Eerst weer bergopwaarts (we zaten immers in het dal…) en vervolgens een steile afdaling naar ons rustpunt. Tijdens de afdaling begon het te regenen, wat de grip niet ten goede kwam. Wel fijn: het is zo warm hier in Thailand, dat regen eerder een verlichting is dan vervelend. In het daldorpje was het tijd om lekker uitrusten, mooie foto’s schieten en een tasje aanschaffen van de lokale bewoners. Met nieuwe energie klommen we weer bergopwaarts (jaja, spannend verhaal zo), om vervolgens weer rustig af te dalen naar onze lunch locatie. Er werd weer heerlijk voor onze gekookt en vervolgens konden we nog een uurtje uit rusten om te wachten op de olifanten(!). In dit uurtje werd ook onze raft gebouwd. De helft van de groep maakte eerst een tocht op een olifant en de andere helft stapte eerst op het vlot. Wij begonnen op de olifant, wat een ervaring is dat! Helaas begon het vol te regenen tegen de tijd dat we opstapten, dus foto’s maken was erg lastig. Door de regen had je ook weinig grip en heel comfortabel is een olifant sowieso al niet, dus heel relaxed vonden we het niet. Maar… daar wandelend door de rivier, stukjes natuur waar je te voet niet kunt komen, langs buffels die lekker een bad namen en prachtige bomen zit je zelfs in de stromende regen wel enorm te genieten bovenop zo’n enorm beest. Halverwege stapten wij af en zouden we in principe wisselen. Het vlot was echter niet sterk genoeg voor ons allemaal, dus gingen Joris-Jan en ik het laatste stukje te voet. Een pittig stukje, in heel hoog tempo, wederom langs diepe afgronden en over slibberige paadjes. Half rennend, om de gids bij te houden, kortom een leuke uitdaging :). En toen waren we in ons tweede verblijf! Dit keer wel bamboomatjes op de grond, en geen slang om te douchen, maar een bak water met een emmertje, die ook gebruikt werd om de WC door te spoelen (doortrekken zie je hier niet veel…), maar daarentegen wel weer een keer een WC pot. Hier was geen electricteit, dus we aten bij kaarslicht, want om 8 uur is het pikdonker in de jungle. Deze locatie lag dus langs de rivier, dus ’s nachts hoorde je vooral het klotsen van het water, heel rustgevend. Na een goede nacht stond de laatste tocht op het programma: over het water. ’s Ochtends hoorden we al hoe onze vlotten weer gebouwd werden (heel inginieus, er komt geen knoopje aan te pas en gewoon wat stokken bamboo is genoeg om honderden kilo’s over het water te vervoeren). We stapten op de raft, Joris-Jan kreeg een stok in zijn handen geduwd om te kunnen gas geven/ sturen en daar gingen we. Drie uur lang, over de rivier, langs vier ‘watervallen’ (stenen in het water die stroom versnellingen tot gevolg hadden). Eén waterval was dusdanig ruw dat de rest moest afstappen en Joris-Jan en de gids met z’n tweeën het vlot behendig door de versnelling heen stuurden. Marieke en de anderen volgden op de voet (zonder slippers!) over de rotsen. Aangezien dit nog al pijnlijk was, besloot Marieke het laatste stukje door het water te lopen: niet zo handig. Ze gleed uit en de stroming was dusdanig sterk dat opstaan niet heel gemakkelijk ging. Uiteindelijk met hulp van de gids werd ze weer uit het water gevist, zeiknat en stijf van de adrenaline. Na drie uur op het vlot kwamen we aan bij onze lunchlocatie en zat de tocht er zo goed als op. Na het eten stapten we in de truck en werden we teruggebracht naar Chiang Mai. We kunnen terugkijken op een hele bijzondere ervaring. De groep was minder leuk dan de groep van Kanchanburi wat wel erg jammer was, want je bent erg op elkaar aangewezen. Het gebrek aan privacy was ook wel even wennen, na 2 weken lantefanteren met z’n tweeën. Het was het allemaal wel meer dan waard, want de natuur was echt super mooi.

Terug in Chiang Mai, pikten we onze spullen op bij hotel 1, om te brengen naar ons nieuwe hotel. Het guesthouse was ons niet zo goed bevallen, dus nu slapen we voor 2 euro meer (23 euro per nacht voor 2 personen, i.p.v. 21 euro) in een super hotel. Die 10% prijsstijging is het meer dan waard! We hebben gister ook in het hotel gegeten en rustig aan gedaan, omdat we alles uitgezocht hebben voor de rest van de reis (we ontdekten dat alles best al wel vol zat… oeps…).

Vandaag (vrijdag 9 augustus) hebben we rustig door de stad gelopen, wat tempels bekeken en definitief onze verdere reis geregeld. Morgen stappen we op het vliegtuig naar Bangkok, daar pakken we de nachtbus en boot combinatie naar Ko Tao. Op Ko Tao blijven we vier nachten en gaan we onze PADI halen! Vervolgens steken we over naar Ko Phangan en verblijven daar nog drie nachten in een bungalow op het strand. Vervolgens zijn we een dag kwijt (boot + bus) om terug te komen in Bangkok. In Bangkok blijven we nog 1 nachtje, voordat we in de nacht van 19 op 20 augustus terug vliegen naar Nederland. Volgens mij hebben we geen internet meer tot die tijd… Dus ook geen verslagen en foto’s :)