Laatste dag in Bangkok en Kanchanaburi

Het lijkt alweer weken geleden dat we in Bangkok waren, maar het staat nog niet op papier, dus is nog niet gebeurd!

Woensdag was onze laatste dag in Bangkok, we hadden ons toch weer enigszins verslapen, maar we hebben het ´Grand Palace´ uiteindelijk bezocht! Met ons nog duizenden anderen… Wat een toeristisch gebeuren! Daar komt bij dat je een lange broek en lange mouwen moet dragen en midden op de dag is dat verschrikkelijk warm. Wel erg mooi, prachtige gebouwen, mooie boeddha's, soms prettige ventilatoren, maar de drukte en warmte maakte dat we het helemaal zat waren aan het eind van de rit. Daar liepen we aan tegen schepijs! Nog nooit zo kunnen genieten van schepijs (voor maar liefst 6.25 euro per bakje ijs – ter vergelijking avondeten is circa 5 euro p.p.). Na Grand Palace zouden we nog wat highlights bezoeken, maar we hadden het wel gezien en probeerden een taxi te regelen naar onze locatie voor het avondeten. Dit was niet zo makkelijk, ze wilden ons wel brengen, maar dan voor een vaste prijs. Principieel begonnen we daar niet aan en probeerden een aantal taxi’s om de meter te gebruiken (no, no, trafic jam, bla, bla). Uiteindelijk kregen we één bestuurder zo ver, en trafic jam was er zeker. We reden circa 4 km per uur door de stad en dat om 4 uur ’s middags, eigenlijk staat het verkeer in Bangkok bijna de hele dag wel vast… Uiteindelijk kwamen we wel ruim op tijd aan bij het Baiyoke Sky Hotel en daar keken we onze ogen uit! We hadden een buffet op de 81e verdieping van de hoogste toren van Bangkok. In het buffet kon je echt alles kiezen. Sushi,Italiaans (lasagne, verschillende soorten pasta), Russische salade, chinees, patat, paella en natuurlijk Thais eten. Er stond circa 40 meter aan eten, waarvan een kwart besteed aan toetjes. Het eten was natuurlijk niet het belangrijkste, het uitzicht was fantastisch. We keken uit op één van de drukste kanten van Bangkok en langzaam ging de zon onder en de lichtjes aan. Super romantisch! Na het eten nog even naar het observatiedeck een paar verdiepingen erboven om een 360 graden blik op Bangkok te werpen. Kortom, we kunnen terugkijken op een gave afsluiting van onze dagen in Bangkok.

’s Avonds werd het een kwestie van inpakken, een hotel regelen voor Chiang Mai en nog even kort slapen (4,5 uur). Die 4,5 uur werd nog iets korter toen Joris-Jan die nacht ziek werd en het buffet eruit gooide. Misschien was het de sushi, misschien het schepijs, maar iets heeft hem een lichte voedselvergiftiging bezorgd. De volgende ochtend moesten we echter om 6 uur ’s ochtends naar de andere kant van de stad met al onze bagage. Ook nu waren de taxi’s niet bereidwillig en werd het dus nog even stressen met de skytrain. Uiteindelijk waren we op tijd op plaats van bestemming, maar zonder ontbijt. Fijn vooruitzicht als je 3 uur in een busje moet zitten. Dat ging dus ook niet erg goed, nu was het Marieke die het avondeten eruit gooide onderweg, lekker stel zo samen. Al met al een slecht begin van onze trip, die uiteindelijk erg leuk bleek te zijn. We waren met een grote groep, van 26 personen verdeeld over 3 busjes. Wij zaten met een stel van 20 jaar en een gezin met drie kinderen (8, 12 en 14 jaar). Prima gezelschap! Onderweg stopten we bij de hoogtepunten, wat een wisselend succes was. De eerste stop was een kokosnotenboerderij was, klinkt heel leuk, was het niet echt. Joris-Jan voelde zich steeds slechter en het hele toeristische gebeuren van: ‘Je hebt hier 30 minuten’ moesten we even aan wennen (met ons overigens ook de andere 24 mensen). Je staat met zo’n grote groep veel op elkaar te wachten en de aangewezen tijd is nooit precies wat je zelf in gedachte had. Of je bent na een kwartier al klaar of je had langer willen blijven. Het was dan ook even schakelen na de vrijheid van de afgelopen dagen. De tweede stop was een groter succes. We stapten in een longtailboot om een drijvende markt te bezoeken. Het tochtje met de longtailboot was weer erg gaaf. Mooi scheuren door de jungle en je verbazen over de huisjes langs het water in de middle of nowhere. De drijvende markt was verschrikkelijk. We werden gedropt bij een hele grote souvenirshop, waar Joris-Jan op een bankje lag om zijn maag enigszins onder controle te krijgen.Vervolgens liepen we over een markt met Egyptische taferelen waar we voor het eerst opdringerige kooplieden ontmoetten, maar het vervolg was beter. We kwamen uit bij een Seven-Eleven waar we ontbijt konden scoren (tosti’s!) helaas dacht Joris-Jans lichaam er anders over want ook dat hield hij niet vast, Marieke knapte hier echter wel van op. Joris-Jan is vervolgens op een bankje langs het water gaan liggen terwijl Marieke de taferelen op het water aanschouwde. Leuk om te zien hoe mensen in bootjes langsvaren met koopwaar die gekocht worden door toeristen uit bootjes die de tegenovergestelde richting in varen. De gids had een oplossing voor Joris-Jan en smeerde tijgerbalsem op zijn buik (onder het mom: ik ben te beroerd om haar tegen te houden en baat het niet dan schaadt het niet, liet hij dit zich overkomen). Na deze tussenstop werd de rit voortgezet richting een houtsnijerij (wel mooi om te zien) en vervolgens de lunchlocatie. Een drijvend restaurant met een prachtig uitzicht op de omliggende natuur. Daar met een kop soep en wat rijst knapte Joris-Jan in combinatie met de tijgerbalsem die hem al direct goed had gedaan weer op. Na de lunch zetten we de rit voor richting ‘the bridge over the river Kwai’. Deze brug die voorkomt in een film staat symbool voor de spoorweg tussen Birma en Thailand die vele krijgsgevangen en locals het leven heeft gekost tijdens de aanleg ervan. Tijdens de bezetting van Japan is deze spoorlijn gebouwd en tegen het einde werkten de mensen 18 uur op een dag aan de brug, om de deadline te halen. Met barre omstandigheden heeft dit veel levens gekost, waaronder ook veel Nederlanders uit Indonesië. Bij de brug (waar het niet zo toeristisch was als we hadden gevreesd) werden mooie foto’s gemaakt en we hebben de lijn op en af gelopen. Tijdens de terugweg stelden we nog wat extra vragen aan de gids en zij liet ons nog een extra plattegrond zien en vertelde wat meer achtergrond. Al met al erg indrukwekkend. Na dit bezoekje stond nog een kerkhof met omgekomenen (met onder andere de Nederlanders) op het programma en een bezoekje aan een grot. En toen waren wij en met ons alle anderen er helemaal klaar mee. Gelukkig gingen we toen ook richting ons nachtverblijf. Drijvende huisjes, midden in de jungle. Super gaaf! Weinig luxe, de badkamer bestond vooral uit schimmel, heel veel insecten, een boiler met een douchekop eraan en het douchewater sijpelde gewoon tussen de planken door de rivier in. In de rest van het huisje lagen twee matrassen op de grond en that’s it! Meer luxe dan we trouwens verwacht hadden, want we hadden in ieder geval een eigen douche en wc. Op onze veranda (met uitzicht op de rivier en de jungle eromheen) hing een hangmat, wat super relaxed was. Genieten dus! Lekker liggen in de hangmat, vervolgens een Thaise massage (au!), daarna een buffet, kortom een ontspannen avond. We hoefden ook niet vroeg op, dus we hebben die nacht flink wat slaap ingehaald.

De volgende dag stapten me wet tegenzin in het busje, maar dit bleek onterecht want dit werd een hele leuke, maar vooral interessante dag. Eerst stapten we op een boemeltreintje om 140 km van het oorspronkelijke spoor te ervaren vanuit de trein. Hier werden we goed verwend, koffie/ thee, water, pannenkoeken/ donuts, gefrituurde banaan, ze bleven maar langskomen met eten en drinken. Het uitzicht vanuit de trein was erg mooi, dwars door de jungle en over een grote houten brug. Wel weer warm natuurlijk als de trein vaart minderde. Na het tochtje werd er geluncehd om vervolgens de weg te vervolgen naar de ‘hellfire pass’. Omdat het werk in de laatste maanden dus ook ’s avonds plaatsvond werden de werkzaamheden aan de spoorlijn verlicht met fakkels, dit gaf een weerzinwekkend beeld. De diepste pass die uitgehakt moest worden uit de bergen was het stukje dat wij gingen bezoeken. Het museum vertelde de geschiedenis van het aanleggen van de spoorlijn en in twee interessante films werd met beelden uit die tijd de omstandigheden meer dan duidelijk. Daarna liepen we een tochtje door de bush bush om uit te komen bij de pass, dit was een antideceptie. Er was namelijk helemaal geen spoorlijn meer. Je kon wel duidelijk zien wat er was uitgehakt, maar het voegde weinig toe aan het verhaal. Na afloop zat de dag er alweer op en gingen we naar ons volgende verblijf een ‘resort’ in de jungle. Dit was gewoon een bungalowpark. Alle camping voorzieningen waren aanwezig. Het resort was een beetje vergane glorie, maar meer dan prima. ’s Avonds kregen we een voorstelling van kinderen uit Myanmar die muziek maakten en dansten. Toen de eerste kleintjes opkwamen (2 jaar oud) vroegen we ons af wat we hiervan moesten denken, maar ondanks dat het best zielig is, waren de kinderen echt kinderen. De danspasjes gingen niet synchroon, de jongens verkochten de meisjes soms een beuk bij het draaien en ze waren meer met elkaar bezig dan met het publiek, gelukkig maar! Leuk om te zien! Na het optreden uitgebreid gegeten en gedronken, waarbij door de kinderen gesmeekt werden om bij hen te gaan zitten ‘want we wil niet dat onze ouders tegenover ons zitten’. Pff dat was vermoeiend, 7 kinderen om je heen, de één nog drukker dan de ander, ze wisten niet echt wat ze wilden eten, maar of wij voor ze wilden bestellen, etc. Maar, ook wel erg gezellig, want het was een gezellige groep.

De volgende dag was alweer de laatste van de trip. We vertrokken op tijd richting de Erwan watervallen, super gaaf! Dit zijn zeven watervallen achter elkaar. Wij hebben alleen de eerste vier gezien, waarbij we in de vierde gingen zwemmen. Dit was een natuurlijk speelparadijs. Twee natuurlijke glijbanen van de rotsen en twee schommels van lianen. Tegelijkertijd was het ook een spa met de visjes die de eelt van je voeten eten. En dan niet die mini visjes die je in Nederland ziet, nee vissen tot 40 cm groot, gelukkig hebben er alleen vissen aan onze voeten gezeten van maximaal 10 cm groot, maar ook dat was super raar. Bij de watervallen werd ook ontdekt dat Marieke haar mobiel achter had gelaten in het resort (het zal ook wel weer eens niet…), eerst was de boodschap ‘dat het waarschijnlijk een week duurde voordat die in Bangkok zou zijn’, maar gelukkig was deze voor de lunch terug. En toen was het tijd om terug naar Bangkok te gaan, 3 uur in een minibusje, met een bestuurder die zich als een idioot gedraagt, dus Marieke werd weer beroerd. Fijn met een vlucht in het vooruitzicht. In Bangkok was het een kwestie van omkleden en in de stress schieten (na een halfuur vonden we pas onze paspoorten..) om vervolgens te vertrekken naar het vliegveld. Op het vliegveld en in het vliegtuig werd Marieke alleen maar beroerder, dus het was een lange zit. Na een uurtje landden we op Chiang Mai om daar met een geupgrade tuk tuk naar het hotel gebracht te worden. We hebben hier een hele grote kamer, erg vriendelijke hostess en onbeperkt thee, koffie, toast en beleg. Kortom, prima voor elkaar al moeten we even wennen aan de matige badkamer, nadat we in Bangkok een super douche hadden.

Vandaag (zondag 4 augustus) voelden we ons allebei weer goed na een lange nacht slapen. Dat bleek helaas van korte duur. Joris-Jan had een mooie route uitgestippeld langs de tempels van Chiang Mai maar bij tempel 2 is Marieke weer terug gegaan naar het hotel. Te beroerd, de rest van de middag heeft ze geslapen/ gelezen en de status is wisselend. Joris-Jan heeft de tempeltocht wel afgemaakt en heel veel foto’s gemaakt om met Marieke te delen. Kortom, ze heeft niets hoeven missen  Morgen staat er nog een dagje Chiang Mai op het programma, even kijken hoe dat uitpakt daarna trekken we voor drie dagen de jungle in dus dan moet Marieke weer topfit zijn. Met deze warmte is het al zwaar genoeg om de hele dag buiten te lopen, dus ziek zijn is niet erg handig!

We kijken tot nu toe terug op fantastische dagen in Bangkok, we hebben echt genoten van de stad en geslapen in een super hotel. Kanchanaburi was uiteindelijk een hele leuke trip met een super gids, tijdens de trip hebben we heel veel mooie natuur gezien. De groep was eigenlijk wel even te groot, maar ook wel gezellig om weer eens wat andere mensen te spreken. Chiang Mai is vooral heel veel cultuur, al kunnen we vanuit hier heel goed de natuur in trekken, wat we dus ook gaan doen. Het is net een dorp en een verademing dat het bij de tempels een stuk rustiger is dan in Bangkok. De gastvrijheid is hier groot en de prijzen iets lager, het is gewoon allemaal wat gemoedelijker. Kortom, het is echt een veelzijdige reis en we zijn heel benieuwd wat de reis ons allemaal nog gaat brengen (wordt langzaam tijd om de rest van de dagen te gaan uitstippelen..).