Vrijdag 11 juli, onze tweede dag in Valle de Anton. De dag liep wat anders dan gepland. We zouden vroeg opstaan, maar eerst werd Marieke ’s nachts gebeld (gevalletje 7 uur tijdsverschil) en vervolgens heeft Joris-Jan van half 9 tot half 11 zitten skypen met zijn opdrachtgever. Ontbijt gemist en wat later op gang dan gepland stapten we op onze fietsen. We besloten eerst richting de orchidee boerderij te gaan. Dit was erg amaturistisch, maar wel leuk en mooi om te zien. Ook mooi om te zien hoe de mensen daar een heel reserve systeem aan het opzetten zijn om alle verschillende soorten te kunnen blijven behouden. Daarna naar de dierentuin geweest, om te kijken naar een hele bijzondere gouden kikker, die alleen in Valle de Anton voorkomt. Dit was een zeer deprimerende dierentuin (kleine hoekjes, vervallen), maar uiteindelijk wel wat mooie dieren gezien. Daarna nog een korte wandeling gedaan in de buurt van het hotel om niet al te vroeg terug te zijn. Die avond moesten we weer inpakken, want we gingen weer verder. Op naar Boquette. We werden opgehaald door onze chauffeur, die had zijn vriendin meegenomen omdat de reis terug toch wel een beetje lang was. Uiteindelijk aangekomen in het hotel boven op de berg in boquete nog even eht laatste deel voetbalwedstrijd proberen te bekijken. Via het schokkerige internet hebben we uiteindelijk de laatste goal van het Nederlands elftal op het WK nog kunnen gezien. Ons hotel zit hoog op de berg, 8 kilometer van het dorpje en alleen via een hobbelige, stijle weg kom je bij de houten hutjes.

De volgende dag besloten we om naar beneden te wandelen, een mooie wandeling naar het dorp, de omgeving is hier erg mooi! In het dorp hebben we met Argetijnen de finale zitten kijken. Hier ontdekten we ook direct dat de prijzen hier stukken lager zijn dan in Panama stad. Met een dollar voor een flesje bier vermaakten we ons prima.

De volgende ochtend hadden we een koffietour. Dit was erg leuk, we zouden eigenlijk met 5 mensen in een groepje zitten om de tour te volgen, maar de andere 3 kwamen niet opdagen, dus een privé tour was het gevolg. Eerst kregen we een globale uitleg waar koffie vandaan komt en hoe het is ontstaan dat mensen het drinken. Vervolgens was er een deel buiten om naar verschillende soorten koffieplanten te kijken. Hierbij hebben we ook verschillende soorten bonen geproeft. Hier in Panama groeit namelijk een soort koffie die voorlopig alleen hier wordt gemaakt (Geisha) en die niet naar koffie smaakt maar meer naar bijvoorbeeld jasmijn thee. Dus Marieke ook helemaal blij. Vooral toen we die later ook nog gingen proeven. Na uitgebreid ruiken en proeven waren we er van overtuigd dat deze koffie veel lekkerder was dan normale. Helaas was het prijskaartje daar ook naar. Ter indicatie: gewone koffie is circa 8 dollar per kilo, deze koffie circa 700 dollar per kilo.

De volgende dag gingen we ziplinen of canopy tour zoals ze het hier noemde. Marieke zag er erg tegen op om dit te gaan doen en JJ leek er niet al te veel aan, dus waarom we het gingen doen zal een raadsel blijven. Helaas zaten we in een hele grote groep van wel 25 mensen en dan met maar 3 gidsen was wat weinig. Onderdeel van al die mensen was een groep spaans studenten (voornamelijk Nederlanders). Dit was een redelijk gesloten groep en niet zo heel gezellig. We zijn uiteindelijk meer met twee Amerikaanse stellen opgetrokken. Gelukkig staat (bijna ) de hele tour op film met de action camera. De uitzichten waren erg mooi, het ging redelijk snel, maar was vooral veel wachten en dat op gammele plateaus was niet altijd even fijn (voor Marieke). Maar.. (want dat is niet echt duidelijk in het verslag van JJ ) Marieke vond het in ieder geval erg leuk!

Na de zipline op naar het dorp om een plan voor de rest van de dagen uit te stippelen. Uiteindelijk na veel wikken en wegen en zoeken op internet kozen we voor de happy trail, ook wel pipeline trail. Deze was relatief eenvoudig en was een grote kans dat we veel dieren zouden tegenkomen. Toen we in het bureau stonden om deze te boeken besloten we toch om de vulkaan Barú (hoogste punt in Panama) te gaan beklimmmen (de sales man praatte ons om..). Dit zou een heel mooi uitzicht opleveren als we daar bij zonsopgang waren, dus daarvoor moesten we midden in de nacht weg. We hadden hier al in Nederland over gelezen en wisten dat de tocht erg zwaar zou zijn. 6 uur omhoog en 5 uur terug. Deze tourgids bracht ons alleen een stuk verder waardoor het nog maar 4 uur omhoog en 3 uur naar beneden lopen zou zijn. Dat zagen we zel zitten en er was ook een ander duo dat ging waardoor de prijs nog wat gunstiger werd en we besloten een nachtje op te offeren voor een mooi uitzicht en (nog steeds) een zeer heftige tocht. Om half 2 ’s nachts stonden we klaar om te vertrekken toen de tourguide vertelde dat de bekliming niet door kon gaan omdat de truck kapot is. We besloten weer te gaan slapen en toch de happy trail te doen de volgende ochtend.

Na dus niet al te veel slaap begonnen we aan de happy trail. Deze was de moeite waard en we hebben een aantal mooie vogels gezien, apen gehoord en uiteindelijk ook een erg grote mooie waterval gezien. De gids vertelde veel en op delen waar dieren zaten sloop hij werkelijk door het bos heen om zo stil mogelijk de beesten te kunnen spotten voor ons (2 Japanse dames en wij). We besloten aan het einde van de wandeling dat we dit morgen nog een keer willen. De gids vertelde over een pad wat we ook zelf zouden kunnen gaan doen, maar naar alle waarschuwingen uit Nederland hebben we gevraagd of hij morgen met ons mee wil gaan op die hike. Deze dag is de laatste volledige dag in Boquete, daarna staat Bocas del torro op het programma. Ondertussen is ook het volgende tripje geboekt, de week nadat we terug komen gaan we nog even een lang weekend naar Valencia met vrienden. Ja, we hebben het erg zwaar met al die vakanties...